Zadbaj o kręgosłup

Rehabilitacja manualna i osteopatyczna

Czym tak naprawdę się zajmujemy?

Fizjoterapia w ujęciu osteopatycznym zajmuje się usprawnianiem i przywracaniem prawidłowej funkcji oraz równowagi w organizmie pomiędzy układami naszego ciała: nerwowym, mięśniowo-powięziowym, trzewnym oraz naczyniowym. Wszystko to wpływa na odpowiednią harmonię w sferze zarówno fizycznej, energetycznej, jak i somatoemocjonalnej.

Pomocną rzeczą w usprawnianiu jest to, aby znaleźć pierwotną przyczynę dolegliwości Pacjenta, by nie doprowadzać do dalszego utrwalania kompensacji w organizmie na skutek bólu.

Czas na konkrety
Problemy i schorzenia, w których pomożemy
Dyskopatia (wypuklina, przepuklina)
Zapalenie krążka międzykręgowego
Zespół przeciążeniowy kręgosłupa
Blokady stawowe segmentów kręgosłup
Zmiany zwyrodnieniowe
Rehabilitacja pooperacyjna kręgosłupa
Wady postawy, skoliozy funkcjonalne
Bóle promieniujące
Rwa kulszowa
Rwa ramienna
Stenoza kanału kręgowego
Zespół bólowy lędźwiowy
Lumbalizacja
Sakralizacja
Kręcz szyi o podłożu reumatoidalnym i urazowym
Uraz szyjny – "smagnięcie biczem" – Whiplash
Zapisy na wizyty
  • Poprzez system online

    Możliwość wykonania całej czynności online przez www.

  • Tradycyjnie

    Przez telefon, mailem lub osobiście w gabinecie (Umińskiego 6/211, Warszawa).

Charakterystyka Kręgosłupa
Szkielet ludzkiego ciała jest zbudowany z kręgosłupa połączonego z żebrami i mostkiem. Kręgosłup jako centrum naszego ciała posiada cztery odcinki, które w płaszczyźnie strzałkowej tworzą cztery charakterystyczne krzywizny. Odcinek szyjny i lędźwiowy posiadają uwypuklenia przednie zwane lordozami, natomiast krzywizny piersiowa i krzyżowo-guziczna uwypuklają się w tył, posiadając nazwę kifoz. Są one wynikiem przybrania pozycji wyprostnej i przystosowania się człowieka do chodu na dwóch kończynach. Dla przykładu lordoza szyjna zaczyna się kształtować około czwartego miesiąca życia,gdy dziecko zaczyna podnosić i dźwigać głowę. Natomiast lordoza lędźwiowa tworzy się w momencie przybrania przez dziecko pozycji stojącej, czyli mniej więcej między 10 a 15 miesiącem życia.

W związku z tym, że funkcje naszego ciała wpływają na strukturę i tak samo struktura wpływa na funkcje, każdy z czterech odcinków kręgosłupa przystosowany jest do innych celów i działań.

Spełnia funkcję rusztowania dla naszego ciała – to właśnie do kręgosłupa przymocowane są obręcze ciała (barkowa i miedniczna) wraz z kończynami i czaszką, stanowiące także funkcję podporową tych struktur.

Stanowi amortyzację obciążeń osiowych – to właśnie fizjologiczne krzywizny kręgosłupa wraz ze sprężystymi krążkami międzykręgowymi zabezpieczają nas przed siłami kompresyjnymi i wstrząsami, chroniąc rdzeń kręgowy i mózgowie.

Zapewnia optymalną ruchomość całego ciała – kręgosłup w pojedynczych połączeniach kręgów ma niewielką mobilność ze względu na rozbudowany aparat więzadłowy, obecność wyrostków i chrząstkozrostów pomiędzy kręgami - dlatego działa jako zespół połączeń, dając nam globalną mobilność całego ciała.

Zapewnia ochronę dla rdzenia kręgowego – wzdłuż otworów międzykręgowych całego kręgosłupa wychodzą nerwy rdzenia kręgowego, dzięki którym mamy globalną sieć komunikacji i przetwarzania informacji np. o naszym stanie zdrowia.

Każdy z odcinków kręgosłupa ma inną budowę, od kręgów małych do coraz większych w swoim przekroju poprzecznym, przez co spełnia inną funkcję. Odcinek szyjny dźwiga mózg wraz z czaszką, pełni funkcję ruchowo – percepcyjną ze względu na wzrok i słuch. Odcinek lędźwiowy dźwiga całą tzw. część przedkrzyżową kręgosłupa wraz z kończynami górnymi – pełni funkcję amortyzującą i umożliwia ruchy zgięcia/wyprostu oraz skłonów bocznych. Dlatego wielkość kręgów odcinka lędźwiowego różni się znacznie od kręgów szyjnych. Podobna zależność wynika zbudowy i połączenia kręgów piersiowych kręgosłupa, który stanowi lepsze przystosowanie do skrętów i rotacji ciała niż w odcinku lędźwiowym.
Mamy 33 do 34 kręgów: 7 szyjnych – 12 piersiowych – 5 lędźwiowych – 4-5 krzyżowych – 4-5 guzicznych. Długość kręgosłupa ludzkiego osoby dorosłej to także około 45% długości całego ciała. Krążki między kręgowe stanowią 1/3 wysokości trzonów kręgów, a ich łączna wysokość to około ¼ długości całego kręgosłupa.
Mimo, że kręgosłup jest cudownym tworem "natury" (zaraz po budowie stopy) posiada także swoje słabości. W przypadku kręgosłupa, oprócz czynników zewnętrznych wpływających na stan kręgosłupa, jego budowa posiada słabe ogniwa, które są częściej przeciążane niż inne elementy kręgosłupa. Można do nich zaliczyć okolice przejściowe między poszczególnymi odcinkami kręgosłupa, które mogą być miejscami potencjalnych zniekształceń i zmian chorobowych (np.dyskopatia). Wadą mogą być także miejsca, w których dany odcinek kręgosłupa o dużej ruchomości przechodzi w odcinek mniej mobilny. Także kręgi okolic przejściowych mają nietypową budowę morfologiczną. Takie kręgi najczęściej obserwowane są w przejściu lędźwiowo-krzyżowym i przyczyniają się do powstania tzw. lumbalizacji (dodatkowy kręg lędźwiowy) lub sakralizacji (dodatkowe połączenie kości krzyżowej z V kręgiem lędźwiowym, w wyniku czego występują tylko cztery kręgi lędźwiowe).

Zważywszy na statystyki operacji kręgosłupa przeprowadzanych w szpitalach oraz wyniki obrazów rezonansu magnetycznego najbardziej narażone na zaburzenia dysfunkcji i struktury wydają się być krążki międzykręgowe. Stan takich procesów chorobowych ogólnie nazywany jest dyskopatią. Dochodzi wtedy do uszkodzenia pierścienia włóknistego (części obwodowej krążka) i przemieszczenia się wewnątrz osadzonego jądra miażdżystego w kierunku kanału kręgowego. Istnieją trzy etapy procesów uszkodzenia krążka międzykręgowego:
  • wypuklina;
  • przepuklina;
  • sekwestracja.
Przyczyn powstawania dyskopatii może być wiele, a do najważniejszych można zaliczyć:
  • Powtarzające się mikrourazy około kręgosłupowe w wyniku czynności dnia codziennego - tzw. silne przeciążenia grzbietu na skutek zaburzeń napięcia powięziowego;
  • Zatrzymanie płynów ustrojowych w obrębie korzenia nerwowego unerwiającego dysk w wyniku np. zaparć lub innych problemów z układem pokarmowym (zmiany biochemiczne)
  • Odwodnienie (dehydratacja) krążka międzykręgowego –w wyniku zaburzenia odżywiania dysków na skutek zmian zwyrodnieniowych na blaszkach granicznych trzonów kręgów
Choroba ta dotyka osoby przeważnie w wieku średnim,u osób młodych natomiast jest następstwem przeciążeń fizycznych lub urazów, w wyniku których dochodzi do stanów zapalnych w okolicy krążka. U osób starszych dolegliwości związane z przesunięciem się jądra miażdżystego krążka międzykręgowego prowokowane są zazwyczaj małymi ruchami, które doprowadzają do przeciążeń w wyniku zmian zwyrodnieniowych. Proces ten jest postępujący z wiekiem i ściśle związany z odwodnieniem krążków.

Sam proces chorobowy posiada dwa mechanizmy z punktu widzenia klinicznego: 1) częściej występujący - to podrażnienie tkanek przykręgosłupowych (zaburzenie napięcia), w wyniku czego dochodzi do stanów zapalnych okolicznych struktur powięziowych. 2) Jako konsekwencja pierwszego mechanizmu - może doprowadzić do podrażnienia korzenia nerwowego lub worka opony twardej rdzenia kręgowego.

Jednakże najważniejsza jest obserwacja objawów, które mogą utrudniać prawidłowe funkcjonowanie w trakcie procesu chorobowego, ponieważ objawy te często występują w innych miejscach niż odcinek lędźwiowy lub krzyżowy kręgosłupa. To samo dotyczy obrazów rezonansu magnetycznego, który może być niemiarodajny w stosunku do objawów pacjenta.
Mimo wybitnej budowy jaką tworzy układkostno-tkankowy kręgosłupa – posiada on liczne elementy, które w trakcie całego swojego życia z różnych przyczyn mogą dawać dolegliwości bólowe oraz zachodzić procesy chorobowe. Kręgosłup jest podatny na różnego rodzaju czynniki środowiska zewnętrznego, jak i degeneracyjne wewnątrz organizmu.

Szukasz wkładek dopasowanych do indywidualnych potrzeb?